فیبر کربن از اواخر قرن بیستم وارد صنعت ساخت‌وساز شد. این ماده ابتدا در صنایع هوافضا و نظامی استفاده می‌شد، اما خیلی زود به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود جایگاه ویژه‌ای در مقاوم‌سازی سازه‌ها، پل‌ها و حتی بناهای تاریخی پیدا کرد. امروز مش فیبر کربن به عنوان یکی از مصالح پیشرفته، امکان طراحی و اجرای روش‌های نوین در مهندسی عمران را فراهم کرده است.

در سال‌های اخیر استفاده از وال مش به‌عنوان روشی مدرن برای مهار لرزه‌ای دیوارهای غیرسازه‌ای، جایگاه ویژه‌ای در پروژه‌های ساختمانی پیدا کرده است. این فناوری علاوه بر افزایش ایمنی ساختمان، مزایای متعددی دارد که آن را به یکی از بهترین گزینه‌ها در مقایسه با روش‌های سنتی تبدیل کرده است. در ادامه با تعریف وال مش و مهم‌ترین دلایل انتخاب آن آشنا می‌شویم.

در فرآیند ساخت‌وساز، دوام و پایداری یک سازه به عوامل متعددی بستگی دارد. در این میان، اتصالات ساختمانی نقشی کلیدی ایفا می‌کنند؛ چرا که این بخش‌ها وظیفه انتقال نیرو و بار را بین اعضای مختلف سازه بر عهده دارند. انتخاب صحیح روش اتصال می‌تواند عملکرد سازه را تضمین کرده و از بروز خرابی‌های احتمالی جلوگیری کند. امروزه در کنار روش‌های سنتی مانند جوش و پیچ و مهره، تکنیک‌های نوینی همچون اتصالات چسبی نیز به کار گرفته می‌شوند. در ادامه به بررسی اهمیت اتصالات و معرفی انواع روش‌های اتصال در ساختمان می‌پردازیم.

صنعت ساختمان برای رشد و پیشرفت، نیازمند پذیرش روش‌های نوین است. در فضایی که ایمنی، زمان، کیفیت و هزینه چهار دغدغه اصلی هستند، فناوری‌های تازه به سرعت جایگزین راهکارهای قدیمی می‌شوند. یکی از این فناوری‌های نوین که طی سال‌های اخیر در ایران مورد توجه قرار گرفته، سیستم وال‌ مش است. این روش در مقایسه با شیوه‌های سنتی مانند وال‌ پست یا میلگرد بستر، مزایای متعددی دارد، اما همانند هر فناوری دیگر، محدودیت‌هایی هم با خود به همراه آورده است. در این مطلب به طور جامع به بررسی مزایا و معایب وال مش می‌پردازیم تا انتخاب بهترین راهکار برای پروژه‌های ساختمانی ساده‌تر شود.

بتن الیافی یا Fiber-Reinforced Concrete نوعی مصالح ترکیبی است که در آن، الیاف کوتاه و به‌صورت پراکنده به مخلوط بتن اضافه می‌شوند. این الیاف محدودیت اصلی بتن معمولی را که همان ضعف در کشش و شکنندگی است، جبران می‌کنند. در نتیجه، بتن الیافی نسبت به بتن معمولی شکل‌پذیرتر، مقاوم‌تر در برابر ضربه و دارای کنترل بهتر بر ترک‌ها خواهد بود.

در صنعت ساختمان، پایداری سازه در برابر نیروهای جانبی به‌ویژه زلزله همواره یک دغدغه اساسی بوده است. علاوه بر عناصر اصلی سازه‌ای، اجزای غیرسازه‌ای مانند دیوارهای جداکننده نیز باید به‌طور اصولی مقاوم‌سازی شوند. تجربه نشان داده است که در صورت عدم مهار مناسب، این دیوارها در برابر نیروهای خارج از صفحه به سرعت تخریب می‌شوند و خسارت‌های جدی به همراه دارند. یکی از روش‌های متداول در این حوزه، استفاده از وال پست است. اما به دلیل محدودیت‌ها و مشکلات این سیستم، امروزه بسیاری از پروژه‌ها به دنبال جایگزین وال پست هستند. یکی از مهم‌ترین و نوین‌ترین این جایگزین‌ها، سیستم وال مش است که به عنوان فناوری روز در مهار لرزه‌ای دیوارها شناخته می‌شود.